Savremeni zapadni ideolozi ostrvili su se i na svoje klasike da bi direktno uticali na stanje svijesti, odnosno da bi reprogramirali kulturno pamćenje čiji je cilj da generacije više ne vjeruju u svoj identitet. U takvoj situaciji na Zapadu „prirodno“ je da se proganjaju i hrišćani kaže za „Orbitu kulture“ Vladimir Kolarić, pisac i teoretičar kulture.
Kolarić je nedavno objavio knjigu „Biti drugome utjeha i ohrabrenje – eseji o hrišćanstvu u kulturi“ u kojoj je jedan od eseja naslovljen „Radikalnost Dostojevskog“.
Ako je neko bio radikalan u umjetnosti, onda je to bio Dostojevski, jer čitaoci su osjećali da im on kao pisac izmiče tlo pod nogama, dubinski ih potresa, otvara neke nove puteve i uznemirava ih.
„Dostojevski je bio beskompromisan i u borbi za socijalnu pravdu, pravdu poniženih i uvrijeđenih, ali, takođe i u potrazi za božanskim likom, po kom bi trebalo živeti, a ne po inerciji palog svijeta. Bio je radikalan u svakom smislu, bez obzira što su neke njegove vizije imale elemente ‘ružičastog hrišćanstva‘ za šta ga optužuje ruski filozof Konstantin Leontjev. Dostojevski je valjda želio da Carstvo nebesko postoji još za ovog svijeta i time je anticipirao kako bi takav svijet trebalo da izgleda. Radikalno je predstavio zlo ovog svijeta ali i perspektive njegovog razvoja ka nečemu što bi on trebalo da bude“, kaže Kolarić za „Orbitu kulture“.
„Zapad štroji sebe“ – Antiljudsko djelovanje „kulture otkazivanja“
Talas „otkazivanja“ Dostojevskog na Zapadu u posljednjih godinu dana Kolarić objašnjava „poraznom rusofobijom“. A Dostojevski je najveća žrtva zapadnih cenzora zato što je svakako najpoznatiji i najuticajniji ruski pisac na Zapadu, i u tom smislu je i najveća žrtva. Međutim, „kultura otkazivanja“ nema veze samo sa rusofobijom, jer se na udaru novih cenzora nedavno našao i Šekspir.
„Zapad je samog sebe štrojio otvoreno cenzurišući i sopstvene klasike. Savremeni ideolozi ostrvili su se i na sopstvene klasike, a to je potrebno da bi se direktno uticalo na stanje svijesti, odnosno da bi se reprogramiralo kulturno pamćenje. Cilj je da generacije više ne vjeruju u svoj identitet. To je dobro poznata priča i to je, prije antihrišćanskog, antikulturno delovanje i ono je protiv samih osnova jedne kulture i jednog društva“.
Takvo djelovanje razara bilo kakvu kulturnu samosvijest i socijalno tkivo društva, izoluje pojedinca od zajednice, porodice i društva. Kad se pojedinci izoluju na taj način, onda im se oduzima humani modus, jer humanizam nije vjera u čovjeka nego u ljudsku stvarnost. Humanizam je vjera da čovjek kontinuirano stvara neku kulturu koja daje neka znanja i vremenom ih akumulira.
„Ako mu to oduzmete onda je pitanje šta to čovjek jeste. Ne samo da mu oduzimate mogućnost da nađe taj odgovor kod Šekspira i Dostojevskog, nego i da ga nađe u samom sebi. Razoružavate ga i onda on postaje podložan raznim uticajima. To antiljudsko djelovanje je ozbiljnije nego u dosadašnjim totalitarnim ideologijama 20. vijeka, jer duboko zadire u sam ljudski život“.
Duhovna kriza dotiče dno – Hrišćanstvo na udaru
U pojedinim zapadnim državama popisi stanovništva pokazali su da su Hrišćani postali manjina. Kolarić smatra da paket osporavanja hrišćanskih vrijednosti na Zapadu ide uz prevrijednovanje vrijednosti u savremenim ideološkim paradigmama koje atakuju na tradicionalne vrijednosti i institucije i idu na usitnjavanje identiteta do neprepoznatljivosti. Identiteti se usitnjavaju i ukrštaju na specifične načine i stvaraju se mikro-identiteti ili trans-identiteti koji se promovišu naspram čvrstim identitetima ukorijenjenim u tradiciji.
„I dalje živimo u svijetu koji je obojen Hrišćanstvom, ali je Hrišćanstvo na udaru. Duhovna kriza dotiče dno, ali opet je reakcija na nju i povratak religioznosti. Reakcija je nekad histerična, pretjerano ideologizovana, ali nije samo to. Zato ne treba biti pesimista jer ovdje je zaista čovjek jako duboko ugrožen i tu onda dolazi do jedne biološke odbrane. Ne treba nikad očajavati i ne smijemo biti paralisani tim tendencijama, jer to, ipak, rade samo ljudi“.
Progon Hrišćana – „najnormalnija stvar“
Razne „ateističko-sekularne“ grupe šire toliku mržnju prema Hrišćanstvu da se stiče utisak da bi, ukoliko dođu na vlast, proganjali Hrišćane gore nego u Rimskom carstvu. Kolarić kaže da ga čudi takva mržnja pogotovo danas kad Hrišćanstvo nije dominantno, nikog ne ugrožava i, realno, nije na vlasti.
„Postoje razne vrste otpora ali prvo treba imati ličnu hrabrost i Hrišćani se moraju organizovati. Poenta je imati čvrst stav, koji se neće promijeniti. Drugo, uvijek treba računati na tihu većinu jer manjina je uvijek ta koja je ostrašćena, a onda učiniti koliko se može da ta ostrašćena manjina ne bude u dosegu vlasti. Naravno, Hrišćanstvo ne smije biti ideologija niti izjednačeno sa bilo kojom političkom opcijom kao takvom“, zaključio je Kolarić.
(Sputnik)
RSS