SIGURAN LET NA KRILIMA POEZIJE
U svom poetskom prvencu “Moj mali svijet”, pesnikinja Violeta Malikanović koristi jednostavan, ali emotivan jezik kojeg odlikuje fluidnost i prirodnost izraza, što omogućava lako povezivanje sa tematikom i osećajem pesama. Rime i ritam su nežni i nenametljivi, vešto usklađeni sa umirujućim tonom teksta. Njena lirika spaja mistične slike sa ličnim osećajima, pružajući nam trenutke smirenosti i refleksije. Dok nas vodi na duhovno putovanje kroz svet anđela, neba i unutarnjeg mira, poetesa istražuje ideju duhovne sigurnosti i oslobađanja od strahova. Anđeli su prikazani kao čuvari koji štite i donose mir, dok nebo služi kao simbol stalne prisutnosti božanske milosti i utehe. Ova simbolika dodaje dubinu i bogatstvo pesmi, stvarajući osećaj spokojne veze između čoveka i duhovnog sveta.
“Volim nebo gledati,
Misliti i sanjariti,
To mi uvijek utjehu pruži,
Nebo se sa mnom oduvijek druži.”
(Pogled ka nebu)
Pored istančanih osećaja da spozna i rečima oslika odnos čoveka i Boga, mlada poetesa poseduje zavidan talenat da ilustruje specifičnosti međuljudskih odnosa. U pesmi “Ne znaš ništa o meni” izraženi su snažni unutarnji konflikti i kompleksnost saodnosa čoveka sa čovekom . Kroz iskrenu introspekciju i direktnu komunikaciju, autorka govori o identitetu i granicama u međuljudskim odnosima. Stihovi su direktni i intimni, što pojačava lični ton pesme. Pesnikinja se bori sa percepcijom drugih ljudi i vlastitom unutarnjom borbom, ističući kako površne opservacije ne mogu otkriti duboku suštinu ličnosti. Ona poziva na dublje razumevanje i poštovanje individualnosti, dok u isto vreme ostavlja prostor za mogućnost stvaranja stvarnih i smislenih veza.
Snažnu i inspirativnu poruku o slobodi, snovima, mentalnoj čvrstini i snazi susrećemo u pesmi “Krila”. Kroz bogate slike i emotivan pev, autorka izražava duboku želju za slobodom i snagu snova, čak i kada se suočava sa preprekama. Krila, koja su joj u početku oduzeta, predstavljaju izgubljenu slobodu ili mogućnost, dok su “krila u glavi” simbol duhovnog potencijala i sposobnosti da se uzleti iznad ograničenja. Pesma istražuje ideju da čak i kada su fizička krila možda odsutna, sloboda i sposobnost da sanjamo omogućavaju nam da letimo nošeni vlastitim mislima i snovima.
„Ja imam krila u glavi,
Tamo letim visoko,
Tamo gdje se slavi,
Gdje srce osjeća duboko.”
Dirljiv i inspirativan pogled na prirodu ljubavi i važnost življenja u trenutku, dat nam je u pesmi “Ljubav”. Kroz lako prijemčive, ali snažne slike, pesnikinja istražuje kako ljubav oblikuje našu stvarnost i kako nas podseća na prolaznost života.
Ljubav je predstavljena kao univerzalni i neprolazni element koji se manifestuje kroz svakodnevne trenutke i prirodu. Kroz slike poput “cvijet koji miriše” i “ptica što leti visoko,” dočarana je sva lepota koju ljubav donosi u naš život.
U sjajnoj pesmi “Žene” dat je verodostojan prikaz ženskog iskustva i oslikna složenost života i potreba žena koje u muškom svetu često ostaju neprepoznate. Jezik pesme je neposredan i moćan a simbolika snage i krhkosti igra ključnu ulogu, gde se žene prikazuju kao sposobne za rušenje zidova, ali i kao bića koja traže emocionalnu podršku i pažnju.
„Jake kô stijene, zidove ruše,
Ali im za ljubavlju čeznu duše.“
Ova dualnost naglašava kompleksnost ženskog iskustva i potrebu za većim poštovanjem i razumevanjem.
U pesmi “Kiša” poetesa uspešno koristi prirodne elemente kao metafore za istraživanje emocija i osećanja. Kroz slike kiše izraženi su osećaji nostalgije, tuge i samoispitivanja, i pokazano kako vanjski svet može reflektovati duševna stanja. Pesma završava osećajem nedostatka odgovora i trajne teskobe, ostavljajući čitaocu prostor da je dopeva i domašta.
„Odgovora nije bilo,
Poslije kiše ostalo je sivilo,
Sa mog srca ništa sprala nije,
Čudne tajne kiša krije.“
Slična atmosfera je i u pesmi “More”. Glavna tema pesme je uteha i mir koji more donosi. More je prikazano kao izvor smirenja i duhovne obnove, a njegova beskonačnost simbolizuje slobodu i neograničene mogućnosti. More je to čarobno mesto gde “sve pustiš, sve zaboraviš”. Mesto koje nam pruža beg od svakodnevnih briga. Slikama poput “dijete pušta zmaja” i “poletim u visine plave” , pesnikinja dodaje elemente igre i slobode, naglašavajući osećaj lakoće i radosti koji donosi more.
“Pogledam u more, nema kraja,
Pogledam u nebo, dijete pušta zmaja.
Sve mi to mir donosi,
Na moru se sve lakše podnosi.“
Obradovan što još uvek postoje duše koje promatraju svet sa tananim osećajem za lepo, preporučujem izdavaču publikovanje ovih divnih pesničkih snohvatica u zasebnoj autorskoj knjizi pod naslovom „Moj mali svijet“.
Milan Nikolić
U Bijeljini, 14.9.2024.
Violeta Malikanović je rođena u Milićima 1997. godine. Osnovnu školu završila je u Milićima, a Grafičku gimnaziju u Novom Sadu. Violeta od svoje prve godine života ima cerebralnu paralizu, stanje koje joj otežava svakodnevno funkcionisanje. Violeta je korisnik invalidskih kolica, ali se kreće i uz pomoć hodalice. Nada se da će radom i upornošću uspjeti jednoga dana da koristi samo štake, te da će kvalitet njenog života biti znatno bolji. Violeta piše pjesme od 2016. godine, o raznim temama koje prožimaju svakodnevni život. Kroz svoju poeziju otvara nam vrata i dopušta da vidimo svijet iz njenog ugla. Svoju poeziju objavljuje i na društvenim mrežama (facebook i instagram) na stranicama „Moj mali svijet“. Pored pisanja poezije, Violeta crta i slika pejzaže, hekla i plete razne odjevne predmete. Otkako je otkrila svoje talente za kreativno stvaranje ne prestaje da ih usavršava.
RSS